Βραχύ Πρωτόκολλο
Ένα εκ των δύο θεραπευτικών σχημάτων της εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Ξεκινά από την 2η ημέρα της περιόδου και ολοκληρώνεται σε 10 ημέρες περίπου.
Ένα εκ των δύο θεραπευτικών σχημάτων της εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Ξεκινά από την 2η ημέρα της περιόδου και ολοκληρώνεται σε 10 ημέρες περίπου.
Σύμφωνα με τους ειδικούς του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), το 10% έως 12% των ζευγαριών αναπαραγωγικής ηλικίας αντιμετωπίζουν πρόβλημα υπογονιμότητας, με την «ευθύνη» μοιρασμένη και στους δύο συντρόφους, κάτι που καθιστά ξεκάθαρα το συγκεκριμένο θέμα πρόβλημα ζευγαριού και όχι ατόμου.
Η χρησιμοποίηση τρίτης γυναίκας, της «φέρουσας» ή της «δανεικής» μητέρας, για να κυοφορήσει ξένο γονιμοποιημένο ωράριο και να γεννήσει παιδί για λογαριασμό της γυναίκας που το επιθυμεί, αποτελεί ένα εξαιρετικό σύνθετο ζήτημα με πολλές επιμέρους πτυχές, όχι μόνο νομικές, αλλά, προεχόντως ίσως, ηθικές ή ακόμα και θρησκευτικές. Το κείμενο που ακολουθεί δίνει ορισμένες σημαντικές και ενδιαφέρουσες πληροφορίες, κυρίως όσον αφορά τη νομοθεσία που ισχύει στην Ελλάδα.
Τίνος είναι το παιδί;
Όταν ένα ζευγάρι υπόκειται σε εξωσωματική γονιμοποίηση η γυναίκα λαμβάνει μια ποσότητα ορμονών η οποία προκαλεί ελεγχόμενη διέγερση των ωοθηκών έτσι ώστε αυτές να παράγουν περισσότερα από ένα ωάρια. Αυτός είναι ένας από τους στόχους των γιατρών γιατί ένα μόνο ωάριο δεν γονιμοποιείται πάντα και κυρίως δεν δίνει πάντα ένα καλό έμβρυο.
Mε εξωσωματική η μία στις τρεις.Το 1/3 των γυναικών στην χώρα μας που κάνουν θεραπεία εξωσωματικής είναι άνω των 40 ετών. Ο μέσος όρος ηλικίας των γυναικών που επιχειρούν την εξωσωματική είναι τα 37 χρόνια ηλικίας ενώ οι περισσότερες γυναίκες είναι 36-40 ετών.
ΝΟΜΟΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 3305 (ΦΕΚ Α΄17 27.1.2005)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄ – ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
Άρθρο 1
Γενικές αρχές
1. Οι μέθοδοι της ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (Ι.Υ.Α.) εφαρμόζονται με τρόπο που εξασφαλίζει το σεβασμό της ελευθερίας του ατόμου και του δικαιώματος της προσωπικότητας και την ικανοποίηση της επιθυμίας για απόκτηση απογόνων, με βάση τα δεδομένα της ιατρικής και της βιολογίας, καθώς και τις αρχές της βιοηθικής.
2. Κατά την εφαρμογή των παραπάνω μεθόδων πρέπει να λαμβάνεται κυρίως υπόψη το συμφέρον του παιδιού που θα γεννηθεί.