Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Τι είναι;
Σε εφήβους και ενήλικες, ως περιπτώσεις στρεπτόκοκκου που σχετίζονται με αρθρίτιδα περιγράφονται αυτές που δεν πληρούν τα κριτήρια του ρευματικού πυρετού. Η αρθρίτιδα αναπτύσσεται στην πρώιμη φάση της νόσου και μπορεί να προσβάλλει τις αρθρώσεις των χεριών, απαντά ανεπαρκώς στη θεραπεία με αντιφλεγμονώδη και συνήθως διαρκεί για μήνες.
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Τι είναι;
Ο Ρευματικός Πυρετός (ΡΠ) είναι ένα νόσημα που εμφανίζεται μετά από λοίμωξη που οφείλεται σε στρεπτόκοκκο. Η νόσος μπορεί να προκαλέσει μόνιμη βλάβη στην καρδιά και παρουσιάζεται με παροδική αρθρίτιδα, καρδίτιδα ή με κινητικές διαταραχές που ονομάζονται χορεία, μαζί με δερματικά εξανθήματα ή δερματικά οζίδια.
Διατροφή για αύξηση μυϊκής μάζας
Κάνατε την εγγραφή σας στο γυμναστήριο και ξεκινήσατε τις προπονήσεις σας με βάρη με στόχο την αύξηση μυϊκής μάζας! Ωστόσο, όσο πιστά κι αν ακολουθείτε [...]
Χοληστερίνη ή αλλιώς.. χοληστερόλη: Όλα όσα θα πρέπει να ξέρετε.
ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΜΙΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥΣ Τι είναι η χοληστερόλη; Η χοληστερόλη είναι μία λιπαρή ουσία η οποία κυκλοφορεί στο αίμα καθώς βρίσκεται σε [...]
Οδηγός διατροφής για το μαραθώνιο
Είτε τρέχετε για πρώτη φορά με στόχο τον τερματισμό, είτε είστε έμπειρος δρομέας αποστάσεων με στόχο ένα ατομικό ρεκόρ δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως ο [...]
Συγγραφείς: Θεόδωρος Αγοραστός, Αριστείδης Αντσακλής & Ανδρέας Κωνσταντόπουλος Γράφτηκε στις ,
Θετικά είναι σε διεθνές επίπεδο, τα αποτελέσματα του εμβολιασμού HPV, στη μείωση των κρουσμάτων του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Μετά τη χορήγηση περίπου 70.000.000 δόσεων του εμβολίου σε όλο τον κόσμο, οι ειδικοί επιβεβαιώνουν ότι παρατηρείται ελάττωση στη συχνότητα εμφάνισης εκδηλώσεων οφειλόμενων στο HPV. Τα αποτελέσματα αυτά οδηγούν όλο και περισσότερα κορίτσια και νέες γυναίκες στον εμβολιασμό, που δεν φαίνεται να εμφανίζει και σοβαρές παρενέργειες.
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Τι είναι;
Η αρθρίτιδα του Lyme είναι μία από τις νόσους που προκαλούνται από το μικρόβιο Βorrelia burgdorferi (νόσος του Lyme ή Μπορρελίωση) που μεταδίδεται με το τσίμπημα των τσιμπουριών (κροτώνων), μεταξύ των οποίων και το ixodes ricinus που θεωρείται υπεύθυνο για την αρθρίτιδα του Lyme. Ενώ ο στόχος της λοίμωξης με Βorrelia burgdorferi μπορεί να είναι το δέρμα, το κεντρικό νευρικό σύστημα, η καρδιά, ο οφθαλμός και άλλα όργανα, στην «αρθρίτιδα του Lyme» ο αποκλειστικός στόχος στις περισσότερες περιπτώσεις είναι οι αρθρώσεις.
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Τι είναι;
Το σύνδρομο Behçet ή η νόσος Behçet (ΝΒ) είναι μία συστηματική αγγειίτιδα (φλεγμονή των αγγείων) άγνωστης αιτίας, που χαρακτηρίζεται από υποτροπιάζοντα έλκη του στόματος ή των γεννητικών οργάνων, από οφθαλμική, αρθρική, δερματική ή αγγειακή προσβολή και προσβολή του νευρικού συστήματος. Η ΝΒ πήρε το όνομά της από έναν Τούρκο γιατρό, τον καθηγητή Δρ. Hulusi Behçet, που την περιέγραψε το 1937.
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Τι είναι;
Η κοκκιωμάτωση Wegener (ΚW) είναι μία χρόνια συστηματική αγγειίτιδα που προσβάλλει τα μικρού και μεσαίου μεγέθους αγγεία και μάλιστα πιο συχνά στις ανώτερες αεροφόφους οδούς (μύτη και παραρινικούς κόλπους), στις κάτω αεροφόφους οδούς (πνεύμονες) και στα νεφρά. Ο όρος «κοκκιωμάτωση» αναφέρεται στην εμφάνιση των φλεγμονωδών βλαβών σαν μικρά πολυστρωματικά κοκκιώματα μέσα και γύρω από τα αγγεία τα οποία διακρίνονται μόνο με το μικροσκόπιο.
Πόσο συχνή είναι; Είναι διαφορετική η νόσος στα παιδιά από ότι στους ενήλικες;
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Τι είναι;
Η αρτηριίτιδα Takayasu (ΑΤ) προσβάλλει κυρίως μεγάλες αρτηρίες, κατά κύριο λόγο την αορτή καθώς και τις διακλαδώσεις της και τις διακλαδώσεις της κύριας πνευμονικής αρτηρίας. Μερικές φορές, οι όροι «κοκκιωματώδης» αγγειίτιδα ή αγγειίτιδα των «γιγαντοκυττάρων» χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν το κύριο χαρακτηριστικό των μικρών οζωδών βλαβών (κοκκιωμάτων) που σχηματίζονται γύρω από έναν ειδικό τύπο μεγάλων κυττάρων, στο αρτηριακό τοίχωμα και που διακρίνονται μόνο με το μικροσκόπιο.
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Τι είναι;
Η Οζώδης Πολυαρτηριίτιδα (PAN) είναι μία μορφή αγγειίτιδας κατά την οποία φλεγμαίνει και νεκρώνεται το τοίχωμα των αγγείων που προσβάλλονται και που είναι κυρίως αρτηρίες μεσαίου και μικρού μεγέθους («πολυ»αρτηριίτιδα). Το αγγειακό τοίχωμα προσβάλλεται συνήθως κατά τόπους. Τα τμήματα του αρτηριακού τοιχώματος που φλεγμαίνουν γίνονται πιο αδύναμα και υπό την πίεση της ροής του αίματος, σχηματίζονται κατά μήκος της αρτηρίας μικρές ξεχειλώματα του τοιχώματος σαν «φούσκες» (ανευρύσματα) που δίνουν την εικόνα όζων στην αγγειογραφία. Από εκεί προέρχεται η λέξη «οζώδης». Η δερματική πολυαρτηριίτιδα προσβάλλει κυρίως το δέρμα, όχι εσωτερικά όργανα. Η μικροσκοπική πολυαρτηριίτιδα είναι μία μορφή της νόσου που προσβάλλει αγγεία μικρότερου μεγέθους.
Πόσο συχνή είναι;
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Τι είναι;
Αγγειίτιδα σημαίνει φλεγμονή των αγγείων του αίματος. Οι αγγειίτιδες καλύπτουν μία ευρεία κατηγορία νόσων. Πρωτοπαθής αγγειίτιδα σημαίνει ότι τα αγγεία είναι ένας κύριος στόχος της νόσου. Η ονομασία και η κατάταξη της αγγειίτιδας εξαρτάται κυρίως από το μέγεθος και τον τύπο των αγγείων που προσβάλλονται.
Πόσο συχνή είναι;
Κάποιες από τις πρωτοπαθείς αγγειίτιδες είναι αρκετά συχνές στην παιδική ηλικία, όπως η πορφύρα Henoch-Schoenlein και η νόσος Kawasaki, ενώ οι αγγειίτιδες που περιγράφονται παρακάτω είναι σπάνιες και δεν είναι γνωστή ακριβώς η συχνότητά τους.
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Τι είναι;
Η Πορφύρα Henoch-Schoenlein (HSP) είναι μία κατάσταση κατά την οποία φλεγμαίνουν τα μικρά αγγεία του αίματος (τριχοειδή αγγεία). Η φλεγμονή αυτή ονομάζεται αγγειίτιδα και συνήθως προσβάλλει τα μικρά αγγεία του δέρματος, του εντέρου και των νεφρών. Τα αγγεία που φλεγμαίνουν μπορεί να αιμορραγούν στο δέρμα, προκαλώντας ένα σκούρο κόκκινο ή πορφυρό εξάνθημα που ονομάζεται πορφύρα.
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
1) Πώς μπαίνει η διάγνωση της συστηματικής σκλήρυνσης; Ποια είναι τα κύρια συμπτώματα;
Τα πρώτα σημάδια είναι αλλοιώσεις στο χρώμα των δαχτύλων των χεριών και των ποδιών με τις αλλαγές της θερμοκρασίας από το καυτό στο κρύο ή και το αντίθετο (φαινόμενο Raynaud) καθώς και χιονίστρες και έλκη στις άκρες των δαχτύλων. Το δέρμα στις άκρες των δαχτύλων στα χέρια και τα πόδια σκληραίνει συχνά και γίνεται γυαλιστερό, όπως το δέρμα στη μύτη. Το σκληρόδερμα στη συνέχεια εξαπλώνεται και μπορεί να προσβάλλει τελικά όλο το σώμα.
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Τι είδους νόσος είναι;
Η νεανική δερματομυοσίτιδα (ΝΔΜ) ανήκει στην ομάδα των λεγόμενων αυτοάνοσων νόσων. Στις αυτοάνοσες νόσους μία μη φυσιολογική αντίδραση του ανοσιακού συστήματος προκαλεί φλεγμονή σε όργανα και συστήματα του σώματος χωρίς να υπάρχει λοίμωξη. Στη δερματομυοσίτιδα, η φλεγμονή εντοπίζεται σε πολύ μικρά αιμοφόρα αγγεία των μυών («μυοσίτιδα») και του δέρματος («δερματίτιδα»). Αυτή οδηγεί σε χαρακτηριστικά συμπτώματα, όπως μυϊκή αδυναμία ή πόνο,
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Τι είναι;
Ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος (ΣΕΛ) είναι μια χρόνια αυτοάνοση νόσος που μπορεί να προσβάλλει διάφορα όργανα του σώματος, κυρίως το δέρμα, τις αρθρώσεις, το αίμα και τα νεφρά. Xρόνια νόσος σημαίνει ότι μπορεί να διαρκεί για πολύ καιρό. Αυτοάνοση σημαίνει ότι υπάρχει μία διαταραχή στο ανοσιακό σύστημα, που αντί να προστατεύει το σώμα από μικρόβια και ιούς, προσβάλλει τους ίδιους τους ιστούς του ασθενούς.
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Τα αντιφωσφολιπιδικά αντισώματα είναι αυτοαντισώματα που στρέφονται κατά των φωσφολιπιδίων (τμήμα της κυτταρικής μεμβράνης) του ίδιου του οργανισμού ή των πρωτεϊνών που συνδέονται με τα φωσφολιπίδια. Τα δύο πιο γνωστά αντιφωσφολιπιδικά αντισώματα είναι τα αντικαρδιολιπινικά και το αντιπηκτικό του λύκου. Τα αντιφωσφολιπιδικά αντισώματα μπορεί να βρεθούν στο 50% των παιδιών με ΣΕΛ αλλά συναντώνται επίσης και σε κάποιες άλλες αυτοάνοσες νόσους, σε διάφορες λοιμώξεις, καθώς και σε ένα μικρό ποσοστό παιδιών χωρίς καμία γνωστή νόσο.
Αυτά τα αντισώματα αυξάνουν την τάση θρόμβωσης των αιμοφόρων αγγείων και έχουν συνδεθεί με έναν αριθμό παθολογικών καταστάσεων, όπως της θρόμβωσης των αρτηριών και/ή των φλεβών, του χαμηλού αριθμού αιμοπεταλίων (θρομβοκυτταροπενίας), των πονοκεφάλων τύπου ημικρανίας, της επιληψίας και της κατά τόπους αλλαγής του χρώματος του δέρματος με εμφάνιση ερυθρού δικτυωτού εξανθήματος που είναι γνωστό ως «δικτυωτή πελίωση». Ένας συνήθης τόπος θρομβώσεων είναι ο εγκέφαλος, που μπορεί να εκδηλωθεί ως εγκεφαλικό επεισόδιο. Άλλα συνηθισμένα μέρη θρόμβωσης είναι οι φλέβες των ποδιών και τα νεφρά. Αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο ονομάζεται η νόσος, κατά την οποία συνυπάρχει θρόμβωση και θετική εξέταση αντιφωσφολιπιδικών αντισωμάτων.
Τα αντιφωσφολιπιδικά αντισώματα είναι ιδιαιτέρως σημαντικά σε έγκυες, επειδή εμπλέκονται στη λειτουργία του πλακούντα. Θρόμβοι του αίματος που αναπτύσσονται στα αγγεία του πλακούντα μπορεί να προκαλέσουν πρόωρη αποβολή (αυτόματη έκτρωση), ανεπαρκή εμβρυική ανάπτυξη, προεκλαμψία (υψηλή πίεση του αίματος κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης) και εμβρυικό θάνατο. Μερικές γυναίκες με αντιφωσφολιπιδικά αντισώματα μπορεί να έχουν επίσης προβλήματα στο να συλλάβουν.
Τα περισσότερα παιδιά με θετικές εξετάσεις αντιφωσφολιπιδικών αντισωμάτων δεν είχαν ποτέ θρόμβωση. Η έρευνα για την καλύτερη προληπτική θεραπεία σε τέτοια παιδιά βρίσκεται σε εξέλιξη. Προς το παρόν, σε παιδιά με θετικά αντιφωσφολιπιδικά αντισώματα που πάσχουν και από αυτοάνοση νόσο χορηγείται μικρή δόση ασπιρίνης καθημερινά. Η ασπιρίνη ενεργεί στα αιμοπετάλια για να μειώσει την προσκολλητικότητά τους στα αγγεία και κατ’επέκταση μειώνει την πηκτική ικανότητα του αίματος. Η κατάλληλη αντιμετώπιση των εφήβων με αντιφωσφολιπιδικά αντισώματα περιλαμβάνει επίσης την αποφυγή επικίνδυνων παραγόντων όπως το κάπνισμα και τη χρήση αντισυλληπτικών χαπιών.
Όταν επιβεβαιωθεί η διάγνωση του αντιφωσφολιπιδικού συνδρόμου (σε παιδιά που εμφάνισαν θρόμβωση), η κύρια θεραπεία είναι να χορηγήσουμε φάρμακο που εμποδίζει την εύκολη πήξη του αίματος, όπως είναι π.χ. η βαρφαρίνη, ένα αντιπηκτικό όπως λέμε φάρμακο το οποίο λαμβάνεται καθημερινά. Παράλληλα γίνεται τακτικός έλεγχος της πηκτικότητας του αίματος ώστε να το διατηρούμε σε κατάσταση που να μη γίνονται εύκολα αιμορραγίες. Η διάρκεια της αντιπηκτικής θεραπείας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την σοβαρότητα της διαταραχής και από τη μορφή της θρόμβωσης.
Οι γυναίκες με αντιφωσφολιπιδικά αντισώματα που έχουν υποτροπιάζουσες αποβολές μπορούν επίσης να θεραπευθούν, αλλά όχι με βαρφαρίνη που έχει την πιθανότητα να προκαλέσει εμβρυική ανωμαλία, αν χορηγηθεί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Η θεραπεία για έγκυες γυναίκες με αντιφωσφολιπιδικά αντισώματα είναι η ασπιρίνη και η ηπαρίνη. Η ηπαρίνη πρέπει να χορηγείται καθημερινά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης με υποδόριες (κάτω από το δέρμα) ενέσεις. Με τη χρήση τέτοιων φαρμάκων και προσεκτική επιτήρηση από μαιευτήρες, το 80% περίπου των γυναικών έχουν επιτυχείς εγκυμοσύνες.
