Πληροφορίες: Ιάτωρ
"ο γιατρός, θεραπευτής"
Διαδικτυακό Περιοδικό ΥγείαςΠροβολή άρθρων του συγγραφέα Γράφτηκε στις ,
Οι ορμόνες πραγματοποιούν την ενδοκρινή ρύθμιση των λειτουργιών του σώματος. Είναι χημικοί αγγελιοφόροι που παράγονται από τους ενδοκρινείς αδένες και/ή από ενδοκρινικά κύτταρα σε άλλα όργανα (νεφρούς, καρδία, κ.λπ.) των οποίων οι εκκρίσεις απελευθερώνονται άμεσα στο κυκλοφορικό σύστημα και μεταφέρονται στα κύτταρα στόχους όπου οι ορμόνες, αφότου δεσμευτούν με τους υποδοχείς των πρωτεϊνικών κυττάρων, ασκούν τις συγκεκριμένες επιδράσεις τους.
Πληροφορίες: Ιάτωρ
"ο γιατρός, θεραπευτής"
Διαδικτυακό Περιοδικό ΥγείαςΠροβολή άρθρων του συγγραφέα Γράφτηκε στις ,
Τα AAS χρησιμοποιούνται από αθλητές σε δοσολογία που υπερβαίνει τα φυσιολογικά επίπεδα αναπλήρωσης από 10 εως 50 φορές ή και περισσότερο. Αυτό οδηγεί σε υπερανδρογόνες καταστάσεις στον οργανισμό και έχει ως αποτέλεσμα την προκαλούμενη από τα αναβολικά διαταραχή της ενδοκρινικής ισορροπίας και πολλές ανεπιθύμητες για την υγεία σωματικές και ψυχικές επιδράσεις.
Τι είναι το λέμφωμα; Το λέμφωμα είναι καρκίνος του λεμφικού συστήματος. Το λεμφικό σύστημα είναι ένα δίκτυο λεπτών σωλήνων και λεμφαδένων που τρέχουν σε [...]
Ανεύρυσμα ανιούσης αορτής, τόξου και κατιούσης αορτή Το αορτικό ανεύρυσμα είναι μία παθολογική διάταση των τοιχωμάτων της αορτής (η μεγαλύτερη αρτηρία [...]
Πληροφορίες: Ιάτωρ
"ο γιατρός, θεραπευτής"
Διαδικτυακό Περιοδικό ΥγείαςΠροβολή άρθρων του συγγραφέα Γράφτηκε στις ,
Αναβολικά ανδρογόνα στεροειδή
Η τεστοστερόνη και τα συνθετικά της ανάλογα δρουν στα κύτταρα στόχους καθώς συνδέονται με ένα ενδοκυτταρικό υποδοχέα ανδρογόνου (AR). Το σύμπλεγμα υποδοχέα-στεροειδές στη συνέχεια συνδέεται με το DNA στον πυρήνα προκαλώντας μεταγραφή διαφόρων γονιδίων. Σε μερικούς ιστούς, η τεστοστερόνη μετατρέπεται σε DHT από τη 5α-αναγωγάση, ένα ένζυμο που βρίσκεται στο δέρμα, τον προστάτη και άλλα ανδρικά αναπαραγωγικά όργανα.
Πληροφορίες: Ιάτωρ
"ο γιατρός, θεραπευτής"
Διαδικτυακό Περιοδικό ΥγείαςΠροβολή άρθρων του συγγραφέα Γράφτηκε στις ,
Οι αναβολικοί παράγοντες είναι χημικά συστατικά ικανά να ενισχύσουν την αναβολική διεργασία στον οργανισμό. Επηρεάζουν το μεταβολισμό των πρωτεϊνών διεγείροντας την πρωτεϊνοσύνθεση (αναβολική επίδραση) και αναστέλλοντας τη διάσπαση των πρωτεϊνών (αντικαταβολική δράση).
Οι δραστικές αναβολικές ουσίες που περιλαμβάνονται στον Απαγορευμένο Κατάλογο του 2008 υποδιαιρούνται στην ομάδα των αναβολικών ανδρογόνων στεροειδών και στην ομάδα των άλλων αναβολικών παραγόντων.
Πληροφορίες: Ιάτωρ
"ο γιατρός, θεραπευτής"
Διαδικτυακό Περιοδικό ΥγείαςΠροβολή άρθρων του συγγραφέα Γράφτηκε στις ,
Πρώτη Εμφάνιση
Το έτος 1967 η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) σύστησε την Ιατρική Επιτροπή με σκοπό την οργάνωση και επίβλεψη του αγώνα κατά του ντόπινγκ στον αθλητισμό. Εκείνη την εποχή, η Ιατρική Επιτροπή δημοσίευσε τον πρώτο της κατάλογο απαγορευμένων ουσιών στον αθλητισμό περιλαμβάνοντας μόνο διεγερτικά και ναρκωτικά. Κατά τη διάρκεια των ετών που ακολούθησαν ο κατάλογος διευρύνθηκε.
Πληροφορίες: Ιάτωρ
"ο γιατρός, θεραπευτής"
Διαδικτυακό Περιοδικό ΥγείαςΠροβολή άρθρων του συγγραφέα Γράφτηκε στις ,
Ο Παγκόσμιος Κώδικας Αντι-Ντόπινγκ είναι το κύριο έγγραφο που παρέχει το πλαίσιο για την εναρμόνιση των πολιτικών αντι-ντόπινγκ, κανονισμών και ρυθμιστικών διατάξεων μεταξύ των αθλητικών οργανισμών και μεταξύ των δημόσιων αρχών. Εφαρμόζεται σε άμεση σύνδεση με τα τέσσερα Διεθνή Πρότυπα που στοχεύουν να φέρουν την
Πληροφορίες: Ιάτωρ
"ο γιατρός, θεραπευτής"
Διαδικτυακό Περιοδικό ΥγείαςΠροβολή άρθρων του συγγραφέα Γράφτηκε στις ,
Ο αγώνας κατά του ντόπινγκ
Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, η εμπορευματοποίηση χαρακτήριζε τον αθλητικό κόσμο και ο αθλητισμός έχει βαθμιαία εξελιχθεί από μια «δραστηριότητα» σε μια «μεγάλη επιχείρηση». Η επίτευξη των χρυσών μεταλλίων έχει αποκτήσει υψηλή αξία και η ανάγκη για επιτυχία πιέζει πολύ τους αθλητές, προπονητές και άλλους ανθρώπους του αθλητισμού να γίνουν πρωταθλητές. Η φράση «ο δεύτερος δεν είναι τίποτα, ο πρώτος είναι τα πάντα» περιγράφει το σύγχρονο τρόπο σκέψης σε πολλές περιπτώσεις. Τελικά, η ανάγκη για επιτυχία οδήγησε σε αυξημένη συχνότητα εμφάνισης περιστατικών κατάχρησης ουσιών και σε πολυάριθμες περιπτώσεις το ντόπινγκ σχετιζόταν με τους θανάτους αθλητών.
Επιστημονική απόδειξη
Ήδη το έτος 1910 στην Αυστρία, μετά από διάφορα μη αναμενόμενα αποτελέσματα σε αγώνες αλόγων, η επιστημονική χρήση ουσιών ντόπινγκ αποδείχθηκε για πρώτη φορά από τον Ρώσο χημικό Bukowski, ο οποίος απομόνωσε αλκαλοειδή στο σίελο των αλόγων. Το 1928, η Διεθνής Ομοσπονδία Ερασιτεχνικού Αθλητισμού (IAAF-Παγκόσμια Ομοσπονδία Κλασικού Αθλητισμού) έγινε η 1η Διεθνής Ομοσπονδία Αθλητισμού που απαγόρευσε το ντόπινγκ στα αθλήματα του στίβου. Πολλές άλλες Διεθνείς Ομοσπονδίες ακολούθησαν, αλλά ο αγώνας αντι-ντόπινγκ ήταν ακόμα σε βρεφική ηλικία με ελάχιστη αποτελεσματικότητα. Ο αυξημένος αριθμός περιπτώσεων ντόπινγκ στις διοργανώσεις τελικά οδήγησε τις αρχές να μιλήσουν ανοιχτά για τους κινδύνους που οι ουσίες προκαλούσαν – όχι μόνο στα άτομα αλλά επίσης στο πνεύμα του αθλητισμού.
Προγράμματα ελέγχου ουσιών έχουν υλοποιηθεί από τα τέλη του 1960. Ενώ η χρήση ουσιών ντόπινγκ από τους αθλητές φαινόταν να είναι σχεδόν κοινώς αποδεκτή, ο κόσμος του αθλητισμού προτιμούσε να αγνοεί το πρόβλημα ή απλά να συμμετέχει.
Οι αρχές του αντι-ντόπινγκ
Το πρώτο μεγάλο βήμα στον αγώνα κατά του ντόπινγκ έγινε το 1960, όταν το συμβούλιο της Ευρώπης, παρουσίασε μία λύση ενάντια στη χρήση ουσιών ντόπινγκ στον αθλητισμό. Φαίνεται ότι οι πρώτοι θάνατοι ήταν απαραίτητοι προκειμένου να ευαισθητοποιηθούν οι αρχές για το φαινόμενο αυτό. Η πρώτη νομοθεσία αντι-ντόπινγκ εμφανίζεται στη Γαλλία το 1963, καθώς ακολουθεί το Βέλγιο το 1965. Το 1967, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) θεσμοθέτησε τη σχετική ιατρική επιτροπή της ΔΟΕ. Έλεγχοι φαρμάκων πρωτοεμφανίστηκαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικό το 1968 και στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες της Γκρενόμπλ. Ένας κατάλογος απαγορευμένων ουσιών και μεθόδων (Απαγορευμένος Κατάλογος) δημιουργήθηκε από τη ΔΟΕ, μολονότι ο τεχνικός εξοπλισμός και οι διαδικασίες ελέγχου ήταν ακόμα ανεπαρκείς.
Οι εθνικές και οι διεθνείς αρχές συνέχισαν να υλοποιούν πρωτοβουλίες αντιντόπινγκ από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 έως τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και η πλειοψηφία των Διεθνών Ομοσπονδιών εισήγαγαν διαδικασίες ελέγχου ουσιών. Ακολουθώντας τις αμφεταμίνες τη δεκαετία του 1950 και του 1960, η χρήση αναβολικών στεροειδών έγινε ευρέως διαδεδομένη εκείνη την εποχή. Αξιόπιστες μέθοδοι για τον εντοπισμό αναβολικών παραγόντων εισήχθησαν το 1974 και το 1976. Τα αναβολικά στεροειδή προστέθηκαν στον κατάλογο απαγορευμένων ουσιών της ΔΟΕ. Ως επακόλουθο αυτής της προόδου, ο αριθμός του αποκλεισμού αθλητών λόγω φαρμάκων στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και ειδικότερα σε αθλήματα δύναμης, αυξήθηκε. Ωστόσο, τα παγκόσμια ρεκόρ συνέχιζαν να βελτιώνονται ενώ οι υποψίες για Κρατικές επιχορηγήσεις ντόπινγκ σε μερικές χώρες δεν επιβεβαιωνόντουσαν μέχρι πρόσφατα.
Το 1983, ο έλεγχος αντι-ντόπινγκ έκανε ένα σημαντικό βήμα μπροστά εισάγοντας νέες αναλυτικές διαδικασίες. Η εισαγωγή της αεριοχρωματογραφίας και της φασματογραφίας μάζας επέτρεψε πιο αποτελεσματικούς ελέγχους ουσιών. Το σκάνδαλο κατά τη διάρκεια των Παναμερικανικών Αγώνων στο Καράκας (1983) στο οποίο πολλοί αθλητές ήταν θετικοί σε απαγορευμένες ουσίες και πολλοί άλλοι εγκατέλειψαν τους Αγώνες χωρίς να αγωνιστούν ήταν η απόδειξη της αποτελεσματικότητας των νέων διαδικασιών ελέγχου.Τη δεκαετία του 1970, παράλληλα με τη χρήση αναβολικών στεροειδών, το ντόπινγκ αίματος γινόταν αρκετά δημοφιλές ιδιαίτερα στα αθλήματα αντοχής. Η ΔΟΕ απαγόρευσε το ντόπινγκ αίματος ως απαγορευμένη μέθοδο το 1986. Το ντόπινγκ αίματος χρησιμοποιούταν προκειμένου να αυξηθεί ο αιματοκρίτης και η συγκέντρωση της αιμοσφαιρίνης. Ωστόσο, οι ίδιες επιδράσεις επιτυχαίνονταν με ουσίες όπως η ερυθροποιητίνη, καινούριες εκείνη την εποχή. Για το λόγο αυτό, η Ερυθροποιητίνη απαγορεύτηκε από τη ΔΟΕ το 1990. Παρ’ όλα αυτά, η ερυθροποιητίνη ήταν μη ανιχνεύσιμη για μεγάλη χρονική περίοδο καθώς δεν υπήρχε καμία αξιόπιστη μέθοδος ελέγχου. Αξιόπιστη μέθοδος ανίχνευσης της ερυθροποιητίνης χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϋ το 2000.
Λόγω ενός άλλου μεγάλου σκανδάλου κατά τη διάρκεια του Γύρου της Γαλλίας το 1998, η ΔΟΕ συγκάλεσε το Παγκόσμιο Συνέδριο για το Ντόπινγκ στον Αθλητισμό στη Λωζάννη, τον Φεβρουάριο του 1999. Το κύριο αποτέλεσμα του συνεδρίου αυτού ήταν η σύσταση του Παγκόσμιου Οργανισμού Αντι-Ντόπινγκ (WADA) τη 10η Νοεμβρίου 1999. Ο WADA είναι δομημένος στη βάση ίσης εκπροσώπησης στο Ολυμπιακό Κίνημα και τις Δημόσιες Αρχές. Το διοικητικό επιχειρησιακό κέντρο του WADA ήταν αρχικά στη Λωζάννη ενώ τώρα βρίσκεται στο Μόντρεαλ. Ο WADA καθορίζει ενιαία πρότυπα για τον αγώνα κατά του ντόπινγκ και συντονίζει τις προσπάθειες των αθλητικών οργανισμών και των δημόσιων αρχών. Ωστόσο, αυτές οι προσπάθειες δεν πρέπει να απευθύνονται μόνο στους υποστηρικτές της δίωξης του ντόπινγκ αλλά η πρόληψη εμφάνισης του ντόπινγκ θα πρέπει να αποτελεί τον κύριο σκοπό. Επομένως, η ενημέρωση και εκπαίδευση του κόσμου του αθλητισμού είναι τα πιο αποτελεσματικά όπλα για τον αγώνα κατά του ντόπινγκ και το παρόν πρόγραμμα της ΕΕ είναι μέρος αυτής της ελπιδοφόρας εκστρατείας.
Πληροφορίες: Ιάτωρ
"ο γιατρός, θεραπευτής"
Διαδικτυακό Περιοδικό ΥγείαςΠροβολή άρθρων του συγγραφέα Γράφτηκε στις ,
Το Ντόπινγκ δεν είναι ένας σύγχρονος όρος. Σύμφωνα με αρχαίες πηγές που αναφέρονται στη Νορβηγική Μυθολογία, η χρήση ουσιών για την αύξηση της δύναμης ήταν ήδη γνωστή μεταξύ των Berserkers. Αναφέρεται ότι λάμβαναν Bufotenin, που θεωρείται ότι βελτιώνει τη φυσική απόδοση και δύναμη. Το Bufotenin προέρχεται από το δέρμα ενός είδους βατράχων καθώς και από τα μανιτάρια Amanita.
Πληροφορίες: Ιάτωρ
"ο γιατρός, θεραπευτής"
Διαδικτυακό Περιοδικό ΥγείαςΠροβολή άρθρων του συγγραφέα Γράφτηκε στις ,
Στην ιστορία του ντόπινγκ, έχουν υπάρξει πολλοί ορισμοί. Ο ισχύων επίσημος ορισμός του ντόπινγκ αποδίδεται βάση του Παγκόσμιου Κώδικα Αντι-Ντόπινγκ ως ακολούθως:
«Ντόπινγκ ορίζεται ως η παραβίαση ενός ή περισσοτέρων κανονισμών αντι-ντόπινγκ όπως αναγράφονται στο άρθρο 2.1 έως το άρθρο 2.8 του Παγκόσμιου Κώδικα Αντι-Ντόπινγκ».
Η κατηγορία των αθλημάτων ταχύτητας και δύναμης περιλαμβάνει μία πολύ μεγάλη γκάμα αθλημάτων. Ωστόσο, παρότι τα αθλήματα φαίνεται να είναι διαφορετικά, το κοινό που εμφανίζουν μεταξύ τους, είναι η ανάπτυξη της ταχύτητας και της δύναμης των αθλητών.
Πληροφορίες: Διαιτολόγος,
απόφοιτη του τμήματος Διατροφής & Διαιτολογίας. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στη Βιοτεχνολογία από το τμήμα Βιοχημείας, και υποψήφια διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Διεύθυνση: Νεoφύτου 1 (6ος όροφος) - Λάρισα
Υ/μα: Αχιλλέως 9 (1ος όροφος) - Φάρσαλα
Τηλ. & fax: 2410 532 660 - 2491025055
Κιν: 6972 720 328Προβολή άρθρων του συγγραφέα Γράφτηκε στις ,
Ο βασικός σκοπός της διατροφής των αθλητριών είναι ίδιος με εκείνο των ανδρών αθλητών, δηλαδή η μέγιστη ικανοποίηση των ενεργειακών και συνθετικών αναγκών. Η διαφορά ανάμεσα στα δύο φύλα συνίσταται στην απώλεια ενέργειας και στις μεγαλύτερες ανάγκες, που έχουν οι γυναίκες σε σίδηρο. Οι αθλήτριες έχουν μικρότερη απώλεια ενέργειας από τους άνδρες, λόγω της μικρότερης σωματική μάζας. Έχουν επίσης και κατά 5-10% χαμηλότερο μεταβολισμό που οφείλεται στο παχύτερο υποδόριο λίπους τους και έτσι εκπέμπουν μειωμένη θερμότητα. Το σωστότερο είναι η απώλεια ενέργειας των αθλητριών να υπολογίζεται ανά kg σωματικής μάζας ημερησίως.
Πληροφορίες: Διαιτολόγος,
απόφοιτη του τμήματος Διατροφής & Διαιτολογίας. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στη Βιοτεχνολογία από το τμήμα Βιοχημείας, και υποψήφια διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Διεύθυνση: Νεoφύτου 1 (6ος όροφος) - Λάρισα
Υ/μα: Αχιλλέως 9 (1ος όροφος) - Φάρσαλα
Τηλ. & fax: 2410 532 660 - 2491025055
Κιν: 6972 720 328Προβολή άρθρων του συγγραφέα Γράφτηκε στις ,
Δεν είναι δυνατή η τοπική απώλεια λίπους. Επομένως, δε χρειάζεται να γίνονται χιλιάδες κοιλιακοί καθημερινά. Αν ήταν δυνατή η τοπική απώλεια λίπους, θα ήταν τότε δυνατή και η τοπική κατά προτίμηση αποθήκευση λίπους, πράγμα που δε γίνεται φυσικά. Οι αποθήκες λίπους είναι γενετικά καθορισμένες και συνήθως είναι στην κοιλιά για τους άνδρες και στους μηρούς για τις γυναίκες.
Πληροφορίες: Διαιτολόγος,
απόφοιτη του τμήματος Διατροφής & Διαιτολογίας. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στη Βιοτεχνολογία από το τμήμα Βιοχημείας, και υποψήφια διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Διεύθυνση: Νεoφύτου 1 (6ος όροφος) - Λάρισα
Υ/μα: Αχιλλέως 9 (1ος όροφος) - Φάρσαλα
Τηλ. & fax: 2410 532 660 - 2491025055
Κιν: 6972 720 328Προβολή άρθρων του συγγραφέα Γράφτηκε στις ,
Όταν οι αγώνες διαρκούν μεγάλο χρονικό διάστημα και συνδέονται με τεράστια απώλεια ενέργειας (μαραθώνιος, δρόμος, ποδηλασία δρόμου, σκι αποστάσεων, κολύμβηση μεγάλων αποστάσεων), επιβάλλεται συμπληρωματική πρόσληψη τροφής. Πρόκειται για τη λεγόμενη διατροφή στην πορεία του αγώνα. Τροφή μπορεί να δοθεί στους αθλητές και σε άλλους αγώνες μεγάλης διάρκειας, όπως γυμναστική, ξιφασκία, τένις, άρση βαρών, ποδόσφαιρο. Βασικό καθήκον αυτής της διατροφής είναι η συμπλήρωση των ενεργειακών, υδατικών και ανόργανων αποθεμάτων του οργανισμού, η διατήρηση της τιμής του ζαχάρου του αίματος.
Πληροφορίες: Διαιτολόγος,
απόφοιτη του τμήματος Διατροφής & Διαιτολογίας. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στη Βιοτεχνολογία από το τμήμα Βιοχημείας, και υποψήφια διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Διεύθυνση: Νεoφύτου 1 (6ος όροφος) - Λάρισα
Υ/μα: Αχιλλέως 9 (1ος όροφος) - Φάρσαλα
Τηλ. & fax: 2410 532 660 - 2491025055
Κιν: 6972 720 328Προβολή άρθρων του συγγραφέα Γράφτηκε στις ,
Η βαθμιαία ή η εντατική μείωση της σωματικής μάζας είναι τακτική πρακτική για τους αθλητές, ιδιαίτερα των αθλημάτων, όπου υπάρχουν οι κατηγορίες βάρους. Μερικές φορές εφαρμόζεται και σε άλλα αθλήματα όπως ρυθμική γυμναστική, ενόργανη γυμναστική, ακροβατική γυμναστική, και αθλοπαιδιές όπου η σωματική μάζα πάνω από την κανονική τιμή, επιδρά αρνητικά στις αθλητικές επιδράσεις.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌροι Χρήσης
