Nευροβιολογία των όγκων του ανθρώπινου εγκεφάλου
Συγγραφέας Iωάννης A. Δελημάρης Γράφτηκε στις ,
Οι όγκοι ονομάζονται κακοήθεις όταν αναπτύσσονται με γρήγορο ρυθμό, τείνουν να διηθήσουν (να “εισβάλλουν”) τους περιβάλλοντες υγιείς ιστούς και παρουσιάζουν διάδοση σε διεσπαρμένα σημεία μεταξύ τους. Οι όγκοι που εντοπίζονται στον εγκέφαλο δεν είναι όλοι κακοήθεις.
Ωστόσο, και οι μη κακοήθεις όγκοι μπορούν να προκαλέσουν διαταραχές στην ομοιόσταση του εγκεφάλου μέσω της άσκησης μηχανικής πίεσης στον εγκέφαλο.
Οι συγκεκριμένοι όγκοι μπορεί να πρωτοεμφανίζονται στον εγκέφαλο (πρωτοπαθής εγκεφαλικός όγκος) ή να μεταφέρονται μέσω του αίματος από άλλα σημεία του σώματος (δευτεροπαθείς ή μεταστατικοί εγκεφαλικοί όγκοι). Κληρονομικοί, περιβαλλοντικοί παράγοντες και ο τρόπος ζωής παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του κακοήθους όγκου.
Τα βιολογικά συμπτώματα ποικίλλουν ανάλογα με τη θέση και το μέγεθος του όγκου.
Η συμπίεση του εγκεφάλου στην περιοχή του όγκου μπορεί να προκαλέσει αισθητικά προβλήματα, δυσκολίες στην έκφραση του λόγου και ενίοτε κρίσεις επιληψίας.
Επιπρόσθετα, ένας όγκος που αυξάνεται συνεχώς μπορεί (εξαιτίας της αυξανόμενης πίεσης εντός του κρανίου) να προκαλέσει κεφαλαλγίες, διαταραχές της όρασης και της νόησης.
Σήμερα, πέρα από τις σύγχρονες μεθόδους απεικονιστικής διαγνωστικής και την “κλασική” αντιμετώπιση (χειρουργείο, ακτινοβολία, χημειοθεραπεία) υπάρχει και η δυνατότητα χρήσης τροποποιητών της βιολογικής αντίδρασης, στην οποία επιχειρείται η ενεργοποίηση του ανοσοβιολογικού συστήματος ενάντια στον όγκο.
Ως παραδείγματα βιολογικών τροποποιητών μπορούν να αναφερθούν τα μονοκλωνικά αντισώματα, οι ιντερφερόνες, οι ιντερλευκίνες, ο παράγοντας νέκρωσης όγκων κ.α.
Σε κάθε περίπτωση η έρευνα από βιολόγους στη βασική βιολογία του καρκίνου, στη νευροβιολογία, αλλά και από ιατρούς στην κλινική ογκολογία εξελίσσεται και αναμένεται να δώσει ακόμη θετικότερα αποτελέσματα τα προσεχή χρόνια.
Ιωάννης Α. Δελημάρης ,
Βιολόγος
