Αποτελεί τη συνηθέστερη αιτιολογία πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού. Συνηθέστατα είναι μονήρη (στο 85 % περίπου των ασθενών), ενώ σε λιγότερες περιπτώσεις (περίπου 5 %) μπορεί να πρόκειται για πολλαπλά αδενώματα.
Η κλινική εικόνα και η διαγνωστική διερεύνηση είναι αυτή που περιγράφεται υπό τον τίτλο ‘Πρωτοπαθής Υπερπαραθυρεοειδισμός’. Υπό τον τίτλο ‘Προεγχειρητικός Εντοπισμός’ παρουσιάζονται οι διαθέσιμες απεικονιστικές επιλογές για την αναγνώριση της θέσης του αδενώματος (-των).
Έχετε αυξημένο ουρικό οξύ στο αίμα; Έχετε περάσει ουρική αρθρίτιδα και θέλετε να αποφύγετε μια ακόμη κρίση; Πρήζεται συχνά το μεγάλο σας δάκτυλο και [...]
Ο μεταβολισμός αποτελεί τον βασικό μηχανισμό του σώματός μας που μετατρέπει την τροφή σε ενέργεια, υποστηρίζοντας κάθε λειτουργία από την αναπνοή μέχρι [...]
Οι δύο κύριοι παράγοντες που συμβάλλουν στην κόπωση κατά την διάρκεια της άσκησης αντοχής είναι η αφυδάτωση (απώλεια υγρών, ως αποτέλεσμα της εφίδρωσης) [...]
Α. Διάχυτη τοξική βρογχοκήλη (νόσο Graves)
B. Οζώδη τοξική βρογχοκήλη
Γ. Τοξικό αδένωμα
Δ. Σπανιότερα αίτια, όπως λήψη θυρεοειδικών ορμονών σε μεγάλες δόσεις, αδένωμα υπόφυσης που εκκρίνει TSH, τροφοβλαστικούς όγκους που εκκρίνουν χοριακές γοναδοτροπίνες σε μεγάλες δόσεις (που έχουν δράση ανάλογη της TSH), θυρεοειδίτιδες κλπ
Επιμένων ή υποτροπιάζων υπερπαραθυρεοειδισμός παρατηρείται σε ένα μικρό αλλά σημαντικό ποσοστό ασθενών (5 – 10 %) που έχουν ήδη υποβληθεί σε μία επέμβαση για την αντιμετώπιση της νόσου.
Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει ο ασθενής να υποβάλλεται σε προσεκτική διαγνωστική διερεύνηση κατ’ αρχάς για την τεκμηρίωση της διάγνωσης του υπερπαραθυρεοειδισμού.
Αφού τεκμηριωθεί η διάγνωση και πριν την επανεπέμβαση έχει ιδιαίτερη σημασία οι εξετάσεις εντοπισμού (έχουν συζητηθεί λεπτομερώς στο κεφάλαιο ‘Αδένωμα Παραθυρεοειδούς’.
Η κάκωση των παραθυρεοειδών αδένων είναι η συνηθέστερη επιπλοκή της θυρεοειδεκτομής. Λόγω αυτής εμφανίζεται ΠΑΡΟΔΙΚΗ υπασβεστιαιμία μετεγχειρητικά σε ποσοστά που κυμαίνονται από 20 % έως 40 %.
Η υπασβεστιαιμία είναι παροδική στους περισσότερους από τους ασθενείς αυτούς, εντούτοις όμως ΜΟΝΙΜΗ υπασβεστιαιμία μετά από θυρεοειδεκτομή παρατηρείται σε ποσοστά που κυμαίνονται από 1 % έως 30 % (ανάλογα με την εμπειρία του χειρουργού).
Πληροφορίες: Χειρουργός Ενδοκρινών Αδένων
European Board of Endocrine Surgery
Μετεκπαιδευθείς στην Ενδοκρινική Χειρουργική
Πανεπιστήμιο HALLE-WITTENBERG
τ. Χειρουργός Τμήματος Ενδοκρινικής Χειρουργικής του Πανεπιστημίου HALLE-WITTENBERG
Ιατρείο:
Σκουφά 59, 10672, Αθήνα,
Τηλ.: 210 77 50 780,
Κιν.: 6944 254 801Προβολή άρθρων του συγγραφέα Γράφτηκε στις ,
Η ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΑΠΑΙΤΕΙ ΣΥΧΝΑ, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ, ΚΑΙ ΤΟ ΛΕΜΦΑΔΕΝΙΚΟ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟ ΤΡΑΧΗΛΟΥ.
Ο λεμφαδενικός καθαρισμός τραχήλου περιλαμβάνει την αφαίρεση κυτταρολιπώδους ιστού και των
λεμφαδένων από το κεντρικό ή από τα πλάγια μέρη του λαιμού, όταν είναι γνωστό ή πιθανό ότι περιέχουν μεταστατικές εστίες καρκίνου.
Πληροφορίες: Χειρουργός Ενδοκρινών Αδένων
European Board of Endocrine Surgery
Μετεκπαιδευθείς στην Ενδοκρινική Χειρουργική
Πανεπιστήμιο HALLE-WITTENBERG
τ. Χειρουργός Τμήματος Ενδοκρινικής Χειρουργικής του Πανεπιστημίου HALLE-WITTENBERG
Ιατρείο:
Σκουφά 59, 10672, Αθήνα,
Τηλ.: 210 77 50 780,
Κιν.: 6944 254 801Προβολή άρθρων του συγγραφέα Γράφτηκε στις ,
Αποτελεί το 10% του καρκίνου του θυρεοειδούς αδένα.
Μπορεί να παρουσιαστεί σε είτε σποραδική (70%) είτε σε οικογενή μορφή (30%) και να συνδυάζεται με το σύνδρομο της πολλαπλής ενδοκρινικής νεοπλασίας (MEN 2Α και ΜΕΝ 2Β).
Το μυελοειδές καρκίνωμα εξορμάται από τα παραθυλακιώδη κύτταρα ή C-κύτταρα.
Η πρόγνωσή του υπολείπεται σαφώς σε σχέση με την προηγούμενη κατηγορία και η 10ετής επιβίωση φτάνει το 70%.
Λόγω του πιθανού οικογενούς χαρακτήρα της πάθησης πρέπει να γίνεται γενετικός έλεγχος σε όλα τα μέλη της οικογένειας και σε περίπτωση που ανιχνευθούν οι υπεύθυνες μεταλλάξεις και ανάλογα με το είδος της μετάλλαξης είναι σκόπιμη η προληπτική αφαίρεση του θυρεοειδούς αδένα σε άλλοτε άλλη ηλικία.
Πληροφορίες: Χειρουργός Ενδοκρινών Αδένων
European Board of Endocrine Surgery
Μετεκπαιδευθείς στην Ενδοκρινική Χειρουργική
Πανεπιστήμιο HALLE-WITTENBERG
τ. Χειρουργός Τμήματος Ενδοκρινικής Χειρουργικής του Πανεπιστημίου HALLE-WITTENBERG
Ιατρείο:
Σκουφά 59, 10672, Αθήνα,
Τηλ.: 210 77 50 780,
Κιν.: 6944 254 801Προβολή άρθρων του συγγραφέα Γράφτηκε στις ,
Η χειρουργική αντιμετώπιση του καρκίνου του θυρεοειδούς περιλαμβάνει την ολική θυρεοειδεκτομή και τον λεμφαδενικό καθαρισμό τραχήλου. Η ολική θυρεοειδεκτομή είναι αναγκαία σε όλες τις περιπτώσεις.
Η ανάγκη λεμφαδενικού καθαρισμού καθώς επίσης η έκτασή του καθορίζεται όμως από άλλους παράγοντες όπως:
1) Ο ιστολογικός τύπος του καρκίνου του θυρεοειδούς αδένα και
2) η παρουσία ή όχι διηθημένων λεμφαδένων στον προεγχειρητικό απεικονιστικό έλεγχο.
Παρακάτω θα αναλυθούν οι διάφοροι ιστολογικοί τύποι του καρκίνου του θυρεοειδούς και η θεραπευτική προσέγγισή τους.
Ο καρκίνος του θυρεοειδούς αδένα διαγιγνώσκεται όλο και συχνότερα τα τελευταία χρόνια.
Όζοι θυρεοειδούς ανιχνεύονται με την ψηλάφηση σε ποσοστό περίπου 8 % του γενικού πληθυσμού. Αν όμως για την ανίχνευση των όζων χρησιμοποιηθεί υψηλής ευκρίνειας υπερηχογράφημα (που μπορεί να διαγνώσει όζους διαμέτρου έως και 3 mm), τότε το ποσοστό αυτό ανέρχεται σε 50 έως και 70 %. Άρα μιλάμε για ένα πολύ συχνό πρόβλημα.
ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ στους όζους θυρεοειδούς είναι οι εξής τρεις:
Μπορεί να οφείλεται σε έλλειμμα ιωδίου, συγγενή διαταραχή της παραγωγής θυρεοειδικών ορμονών, λήψη τροφών ή φαρμάκων που έχουν ‘βρογχοκηλογόνο’ δράση (π.χ. λίθιο, p-αμινοσαλυκιλικό οξύ, αμινογλουτεθιμίδη, σουλφοναμίδες, φαινυλοβουταζόνη)
Παρατηρείται η παρουσία διόγκωσης στην περιοχή του τραχήλου, ενώ σε πιο σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να παρατηρηθεί δύσπνοια και εισπνευστικός συριγμός (λόγω πίεσης της τραχείας) ή δυσφαγία (λόγω πίεσης του οισοφάγου)
Τα άτομα με μη λειτουργικούς όγκους επινεφριδίων, δηλαδή εκείνους τους όγκους που θεωρείται ότι δεν παρουσιάζουν κίνδυνο για την υγεία φαίνεται ότι αντιμετωπίζουν διπλάσιο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου ΙΙ ή προδιαβήτη. Τα ευρήματα μελέτης που δημοσιεύθηκε στο Annals of Internal Medicine υποδεικνύουν ότι οι συγκεκριμένοι όγκοι των επινεφριδίων μπορεί να είναι ανεξάρτητοι παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση διαβήτη και ότι οι ασθενείς με αυτούς τους όγκους θα πρέπει να ελέγχονται με μεγαλύτερη ακρίβεια για τη νόσο.
Λήψη οικογενειακού ιστορικού (π.χ. ιστορικό καρκίνου θυρεοειδούς σε άλλα μέλη της οικογένειας)
Λήψη ατομικού αναμνηστικού
Αξιολόγηση συμπτωμάτων ασθενούς (που μπορεί να οφείλονται για παράδειγμα σε διαταραχή της λειτουργίας του θυρεοειδούς [υπερθυρεοειδισμό ή αντίθετα υποθυρεοειδισμό] ή σε πίεση παρακειμένων ανατομικών στοιχείων [π.χ. τραχείας, σπανιότερα οισοφάγου] από ένα διογκωμένο αδένα ή έναν λίαν ευμεγέθη όζο)
Η παραθυρωμάτωση είναι μία αρκετά σπάνια αιτία υπερασβεσταιμίας και οφείλεται στην παρουσία διάσπαρτων εμβυολογικών υπολειμμάτων παραθυρεοειδικού ιστού ή – συνηθέστερα – στην εμφύτευση τεμαχίων παραθυρεοειδικού παρεγχύματος λόγω ρήξης ενός όγκου παραθυρεοειδούς (συνηθέστατα αδενώματος) κατά τη διάρκεια της παραθυρεοειδεκτομής.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌροι Χρήσης